Italiaanse vanaissance: Crosscamp-vrijheid tussen Zwitserland en Toscane
Geen hotelstress. Geen vastgeprikte data. Geen afhankelijkheid. Dat was de droom van fotograaf Max en zijn vriendin Laura voor een eerste reis met een buscamper. Een heel bewuste beslissing, zegt Max.
De twee namen bijna twee weken de tijd om na een korte stop in Zwitserland van het Comomeer op weg te gaan naar het zuiden, naar Italië. Het plan is om vandaaruit via Ligurië en de westkust van de laars de cultuurlandschappen van Toscane te bereiken. Gelukkig is het maar een steenworp van het Zwitserse deel van het Comomeer tot het Italiaanse grondgebied. Beide landen delen op vriendschappelijke wijze het door de oude Romeinen 'Larius Lacus' gedoopte meer met zijn kleine dorpjes en historische villa's eromheen.
Kamperen met zicht op de oceaan
Omdat de eindbestemming nog steeds Toscane is, wil het koppel spoedig de Crosscamp in en de zon tegemoet! Steeds aanwezig aan boord: een goed gevoel. "De Crosscamp rijdt geweldig, ook dankzij de talloze assistentiesystemen. We voelden ons altijd veilig en zeker de cruisecontrole was voor langere trajecten en op de passen tussen Zwitserland en Italië erg aangenaam."
Max en Laura bereikten hun eerste tussentijdse bestemming, de kleine Ligurische stad Moneglia - aan landzijde ingesloten door uitlopers van het gebergte, aan zeezijde door de Ligurische zee. "In Moneglia zijn er drie fantastische campings aan de kust", vertelt Max. "Ze zijn verbonden door een oude spoorwegtunnel, waar je nu met de auto doorheen kan. Omdat er slechts één rijstrook is, moesten we soms meer dan een half uur wachten voor we verder konden rijden. Dat was echter geen probleem, omdat we op de campings altijd plaats vonden, zelfs vlak aan de zee." De kans om gezellig van de zonsopgang en -ondergang te genieten vanuit de Crosscamp vonden de twee Italië-kampeerders zo prachtig, dat ze op hun terugweg nogmaals twee nachten halt hielden in Moneglia.
San Gimignano: het kleine Firenze in het hart van Toscane
Na de prachtige ervaringen in Ligurië zetten Max en Laura hun reis voort, verder langs de Italiaanse westkust, tot voor hen eindelijk de groene vlakte van Toscane opduikt. Een voorsmaakje van de historische regio kreeg het koppel al tijdens een uitstapje naar het schilderachtige Firenze - de stad die beschouwd wordt als de wieg van de renaissance.
Op de vraag naar het hoogtepunt van de Italiëreis antwoordt Max echter een andere, veel onopvallendere stad: San Gimignano, een plaats met minder dan 8.000 inwoners ten zuidwesten van het allesoverheersende Medici-juweel, Firenze. Max was erg onder de indruk van de talrijke nog overeind gebleven 'geslachtstorens', waarvan de hoogte eeuwen geleden de macht uitdrukte van concurrerende patriciërsfamilies, en van de geschiedenis die teruggaat tot de derde eeuw voor Christus.
"Door de talrijke historische gebouwen is de bewogen geschiedenis van de stad ook nu nog opmerkelijk goed voelbaar. Even uniek is de omgeving met de weidse, groene wijnbergen." Max' tip voor alle bezoekers van San Gimignano? "Vroeg op de ochtend, om 7 uur, zijn de straten nog bijna leeg. Zo konden we de stad tijdens een wandeling ontdekken en volkomen in rust genieten van onze eerste espresso."
Kamperen aan de voet van een wijnberg
Wildkamperen is in Italië verboden, maar zelfs tijdens het hoogseizoen vormde de zoektocht naar een staanplaats voor Max en Laura in hun favoriete vakantieland zelden een uitdaging. "Uiteindelijk vonden we altijd wel iets. Zeker in de zomer zijn staanplaatsen in toeristische regio's erg in trek. Vooral als je graag spontaan onderweg bent, moet je wat tijd inplannen voor de zoektocht." Een alternatief voor klassieke campings zijn de zogenoemde 'agricampeggios', private staanplaatsen die vaak door wijnboeren verhuurd worden. Het is zeker geen slecht idee om bij inwoners navraag te doen naar dit soort campings.
Max adviseert om een Italiëreis voor juni of vanaf september te beginnen. "In het hartje zomer kunnen de temperaturen opklimmen tot 38 en zelfs 40 °C. Dan ben je blij met een vaste airco, die in de Crosscamp gelukkig standaard aanwezig is. Een advies uit eigen ervaring: sluit de vliegenhorren aan de ramen liever te vroeg dan te laat en slaap in het uitzetdak. Dat garandeert een aangename nacht in de Crosscamp."
Italiaanse heerlijkheden uit de Crosscamp-keuken
Wat betekende voor Max en Laura het 'dolce vita'? Tafelen in een osteria of creaties in de Crosscamp? "Een echte Italiaanse pizza is natuurlijk onvergelijkbaar", geeft Max grif toe. "Toch hebben we bijna elke dag zelf gekookt, ons ontbijt klaargemaakt en met ons Bialetti-potje op het fornuis heerlijke mokka gezet. Daarna was de gootsteen enorm handig, zowel om af te wassen als om onze tanden te poetsen. Zeker door de hitte overdag waren de twee ingebouwde koelboxen goud waard om onze inkopen fris te houden."
Foto, relaxen, foto - and repeat
Onze belangrijkste vraag hebben we tot het einde bewaard: Is het koppel erin geslaagd zijn vrijheid te behouden, wat ze voordien zo cruciaal vonden? "Als fotograaf had ik erover getobd waar en wanneer ik de beste motieven zou vinden. De uitvoering van een dergelijk plan brengt altijd stress met zich mee. Ook het weer of de staanplaatsen kunnen roet in het eten gooien. We hadden grofweg een route vastgelegd, maar hebben spontane beslissingen genomen en ons flexibel opgesteld. In de vroege ochtend en in de schemering ga ik buiten fotograferen. Overdag brachten we veel tijd met ons tweetjes door, hebben we gechilld, gerelaxt op het strand of met de Crosscamp afstanden afgelegd. Net zoals we ons voorgesteld hadden."
Deze onbekommerdheid en onafhankelijkheid tijdens de hele reis behouden, vond Max de beste beslissing. "'s Morgens de campingstoel buiten zetten, overdag genieten van het uitzicht over de weidse zee en 's avonds gezellig een goed boek lezen in de Crosscamp, zonder druk en zonder het gevoel verder te móeten - daarvan hebben we ongelooflijk genoten."